Weer de pineut: "secundaire victimisatie"

‍Een slachtoffer van een verkeersongeval, bedrijfsongeval of medische fout heeft niet alleen een heftige gebeurtenis te verwerken, maar ziet daarnaast ook een grillig traject tegemoet. De herstelfase breekt aan en hij of zij moet mogelijk met tijdelijke of zelfs blijvende beperkingen leren omgaan. En als een ander aansprakelijk is voor het ongeval, dan wordt er veelal met behulp van een letselschadeadvocaat een schaderegeling opgestart. Ook dat traject kan soms behoorlijk moeizaam verlopen. Zelfs zó moeizaam, dat men op enig moment kan spreken van ‘secundaire victimisatie’.

Secundaire victimisatie is een wetenschappelijke term voor hernieuwd slachtofferschap. Het houdt in dat iemand die eerst slachtoffer is geworden van een ongeval daarna opnieuw wordt benadeeld, maar dan door de houding of werkwijze van een bedrijf of instantie, bijvoorbeeld een verzekeringsmaatschappij.

Secundaire victimisatie in letselschadezaken

In letselschadezaken kunnen de aansprakelijke verzekeraars secundaire victimisatie veroorzaken door het aannemen van een starre en weinig coöperatieve houding. Daardoor voelt het slachtoffer zich niet gehoord en weinig respectvol behandeld. Bovendien heeft het handelen van de verzekeraar tot gevolg dat de schaderegeling veel langer duurt dan nodig is, wat een negatieve invloed heeft op het herstel en het welzijn van het slachtoffer. Helaas komt dit maar al te vaak voor. Een aantal verzekeraars staat er helaas zelfs om bekend secundaire victimisatie te veroorzaken.

Voorbeelden van secundaire victimisatie

We geven een paar voorbeelden van (denkbeeldige) slachtoffers die hernieuwd slachtofferschap ervaren.

Een man van in de veertig wordt het slachtoffer van een achterop-aanrijding. Hij houdt hier ernstige whiplashklachten aan over en kan zijn beroep nog maar met veel moeite uitoefenen. Door de medisch adviseur van de aansprakelijke verzekeraar worden zijn klachten volledig en herhaaldelijk in twijfel getrokken. Hierdoor valt hij gevoelsmatig opnieuw in een zwart gat.
Een politieagente met werk gerelateerde PTSS wil haar werkgever aansprakelijk stellen en vraagt om compensatie. Het behandelen van haar claim duurt ontzettend lang. Dit leidt tot verergering van haar klachten en het gevoel niet te worden gehoord. Dit leidt tot verstoring van haar herstel.
Een meisje van vijftien wordt aangereden en loopt daarbij ernstig blijvend letsel op. In de maanden die volgen, probeert de aansprakelijke verzekeraar haar toekomstschade te minimaliseren, door te stellen dat het meisje matige cijfers haalde op school en zonder ongeval waarschijnlijk (ook) geen goede baan zou hebben kunnen behalen. Door deze houding verloopt de schaderegeling traag en problematisch. Bovendien leidt het tot een negatiefzelfbeeld van het slachtoffer.

Gevolgen van secundaire victimisatie

Secundaire victimisatie kan op het slachtoffer een enorm negatieve impact hebben. Het leidt tot extra leed, frustratie en onzekerheid. Ook kan het leiden tot (het verergeren van) psychische of lichamelijke klachten, en daarmee tot een vertraagd herstel. Het kan er zelfs toe leiden dat het slachtoffer het vertrouwen verliest in zichzelf, het Nederlandse rechtssysteem en de samenleving in het algemeen.

Uiteraard is secundaire victimisatie een fenomeen dat we zoveel mogelijk willen voorkomen. We gunnen slachtoffers dat zij weer vooruit kunnen kijken, hun kracht hervinden en ondanks eventuele beperkingen hun leven weer kunnen opbouwen. Daarom doen wij er alles aan om te zorgen voor een voortvarende en oplossingsgerichte schaderegeling. En mocht een verzekeraar daaraan onvoldoende willen meewerken, dan claimen we namens het slachtoffer een hoger bedrag aan smartengeld voor het extra leed dat de verzekeraar door haar houding heeft veroorzaakt.